Jadalny i jeden z najczęściej spożywanych grzybów; najsmaczniejsze są owocniki młode i kapelusze. Trzony sprawiają wrażenie zdrewniałych i włóknistych. Przy przetwarzaniu miąższ przybiera czarną barwę.
Podobne gatunki to: koźlarz białawy, koźlarz grabowy oraz koźlarz topolowy i koźlarz czarny.
Inne nazwy zwyczajowe to: babka, borowik kozak, brzezak, brzeźniak, brzeźak, brzozak, brzozowik, czarny koźlarz, czeszczewik, grzyb koźlarz, grzyb brzozowy, kozak, koźlak, koźlarz, kozaczek, kozar, koziar, koźlar, koźlarek, podgrzybek, podbrzeźniak, stojaczek, stojak, żydek.
Muchomora czerwonego zna każdy z nas: jego czerwony bądź pomarańczowy kapelusz jest pokryty białymi plamkami. W stadium młodocianym wygląda jak biaława kulka. Muchomor czerwony posiada białawe blaszki, trzon z białym, zwisającym pierścieniem i miąższ bez smaku i zapachu.
Powoduje ciężkie zatrucie, ma działanie oszałamiające. Zawiera muskarynę oraz pochodne 3-hydroksyizoksazolu, kwas ibotenowy i muscymol. Ze względu na charakterystyczny wygląd tego grzyba do zatruć nim dochodzi rzadko. Jeśli się go jednak spożyje, nawet po 15 minutach od zjedzenia pojawiają się bóle brzucha, wymioty i biegunki, a potem nawet drgawki, napady szału, gorączka, wzrost napięcia mięśniowego i zaczerwienienie skóry. W dalszej kolejności dochodzi do śpiączki, a następnie do zgonu. Leczenie polega na płukaniu żołądka i leczeniu objawowym.