kontur (2 kB)

"WIECZÓR WSPOMNIEŃ"
BARDEJOV
14.04.2010


Bardiejov

Zgodnie z życzeniem uczestników naszych spotkań, 14 kwietnia br. spotkaliśmy się w Klubie by obejrzeć drugą część przeźroczy i wysłuchać ciekawej prelekcji Kol. Czesia Anioła. Tym razem obejrzeliśmy BARDEJOV i okolice, co stało się inspiracją do zorganizowania wycieczki do Bardejowa.

Bardejov leży na wysokości 277m. n.p.m. na północnych krańcach Pogórza Ondawskiego nad rzeką Top>a. Liczba mieszkańców miasta wynosi 33 247 osób powierzchnia miasta - 72,78 km˛. Do miasta włączono też kilka pobliskich miejscowości, tak więc obecnie miasto dzieli się na dzielnice: Przez Bardejov przebiega droga krajowa nr 77 ze Svidníka do Popradu, z którą łączy się droga lokalna 545 z Preszowa do przejścia granicznego Konieczna - Becherov. W Bardiowie znajduje się stacja kolejowa Bardejov, kończy się tu linia kolejowa z Preszowa.

Okolice miasta były zamieszkane już w neolicie. W XI w. istniała tu słowiańska osada, do I połowy XIII w. znajdowała się we władadniu Polski. U schyłku XII w. ze strony polskiej założony został tutaj klasztor cystersów. Później obszar ten został włączony do Królestwa Węgier. Pierwsza pisemna wzmianka o Bardejov pochodzi z 1241. Na przełomie XIII i XIV w. osiedlili się w mieście niemieccy osadnicy ze Śląska. W XIV i XV w. Bardejov był ważnym ośrodkiem rzemiosła i handlu, zdobywając kolejne przywileje, m.in. prawo składu. Do rozkwitu miasta przyczyniło się jego położenie na szlaku handlowym z Półwyspu Bałkańskiego do Polski i na Ruś. Kupcy bardiowscy m.in. sprzedawali w Polsce wina tokajskie. W 1367 r. miasto zostało podniesione do rangi wolnego miasta królewskiego. W 1412 r. król Węgier Zygmunt Luksemburski zastawił Bardiów polskiemu szlachcicowi A. Balickiemu za pod pożyczkę 13 000 złotych. Od XV w. Bardejov był członkiem związku pięciu miast wschodniej Słowacji - Pentapolitany. Rozwoju miasta nie załamały liczne dotykające go konflikty zbrojne. Podczas wojny polsko węgierskiej w 1402 r. Bardejov okupowały wojska polskie. W 1410 r. pod miastem miała miejsce bitwa, w której wojska polskie pokonały sprzymierzone z Krzyżakami oddziały króla Zygmunta Luksemburskiego pod dowództwem Ścibora ze Ściborzyc, które uprzednio najechały ziemię sądecką. W 1430 r. miasto napadli husyci. Później niszczyły je wojny węgiersko-habsburskie I wojny z Turkami. Szczyt rozwoju Bardejova przypadł na przełom XVI i XVII w. Z tego czasu pochodzi większość zabytkowych budowli. W mieście działała pierwsza na Węgrzech publiczna biblioteka, istniały dwie drukarnie, gimnazjum i pierwszy na ziemiach słowackich teatr. Pod koniec XVII w. miasto zaczęło podupadać. W 1679 r. dotknęła je epidemia, w 1680 r. wielki pożar; podobne katastrofy powtarzały się przez cały XVIII w., gdy doszły do nich jeszcze toczące się w tych okolicach węgierskie powstania przeciw Habsburgom. Od XVIII w. datuje się lecznicze wykorzystanie okolicznych źródeł mineralnych. Impulsem do ponownego rozwoju miasta było połączenie go linią kolejową z Preszowem w 1893 r. W 1910 r. miasto miało 6,6 tys. mieszkańców, z czego 2,6 tys. Słowaków, 2,2 tys. Węgrów i 1,6 tys. Niemców. I i II wojna światowa ominęły miasto. Po II wojnie światowej w mieście powstały liczne zakłady: przemysłu maszynowego, obuwniczego, skórzanego, meblarskiego i spożywczego. W latach 50. XX w. ruszyła odbudowa i renowacja starówki. Zastój w rozwoju miasta w XVIII i w XIX w. pozwolił na zachowanie wielu zabytków, które przy intensywnej urbanizacji zapewne uległyby zniszczeniu. Z tego powodu w 1950 r. centrum Bardejova ogłoszono rezerwatem miejskim.

Mamy nadzieję, że przy pomocy Oddziału oraz Prezesa, który zawsze uczestniczy w naszych spotkaniach, za co dziękujemy, zorganizujemy 2 - dniową wycieczkę we wrześniu br. Wszystkim uczestnikom naszych dotychczasowych spotkań bardzo dziękujemy i życzymy dobrego letniego wypoczynku.

Wszystkim uczestnikom bardzo dziękuję za zaangażowanie i włożoną pracę przy pomocy organizacji spotkana a Kolegów którzy przedstawiali przezrocza zapraszam w jesieni.

Prezes Zarządu Koła Janina Pałka.


Relacja fotograficzna

copyright