Sobota 5 lipca - dzień 1

Ranne ptaszki już skrzypią po podłodze (może z racji duchoty jaka zaległa w pokoju?) i po śniadaniu i załatwieniu formalności o godz. 8 opuszczamy Strzegom. Kierowcami są dziś Ela i Mirek.

Wierzyca (395 m)   Pogórze Bolkowsko-Wałbrzyskie

Neogotycka wieża widokowa (w posiadaniu prywatnym od 1991 pod opieką pana Edwarda Hałdasia), która góruje majestatycznie nad Dobromierzem jest naszym pierwszym odwiedzanym obiektem.

Wierzyca (Góra Zwycięstwa) – wieża wybudowana w 1845 r. w setną rocznicę bitwy pod Dobromierzem, przebudowana w latach 1876 - 1879. Tutaj Fryderyk II Wielki pogromca wojsk austriacko – saksońskich zrobił przegląd zdobytych 60 sztandarów. Bitwę na okolicznych polach stoczyło 125 tyś. żołnierzy pruskich, saskich i austriackich.

W przeszłości góra ta odegrała znaczącą rolę, była to tzw. szubieniczna góra. Miała nieco inny kształt niż dzisiaj. Było to niezalesione, kopulaste wzgórze widoczne z daleka.

Trasa: 1,69 km    34 m przewyższenia    czas przejścia 0,30 h

Radogost (398 m)  Pogórze Kaczawskie

Przemieszczamy się do miejscowości Kłonice, która wymieniana jest w średniowiecznych dokumentach już w 1305 r. Naszym celem jest Radogost - ta dawna słowiańska góra kultowa położona jest na terenie Parku Krajobrazowego „Chełmy” gdzie rosną daglezje. Czerwonym szlakiem i zarazem ścieżką przyrodniczą kierujemy się w stronę niewielkiego powulkanicznego wzniesienia w kształcie ściętego stożka. Po drodze napotykamy stare czereśniowe drzewa uginające się od owoców. Dożarliśmy do bólu i tyle . Chcę wspomnieć, że czereśnie będą nieodzownym wsparciem energetycznym w czasie tej wyprawy.

Docieramy na szczyt, gdzie króluje ceglasto-kamienna okrągła wieża widokowa o wysokości 22 metrów zbudowana pod koniec XIX wieku. Kto liczył schody? Z tarasu widokowego wieży rozciąga się piękna panorama na Sudety oraz Przedgórze Sudeckie. Stojakowe foto i okrężną drogą schodzimy ze stożka do czereśniowego szlaku.

Trasa: 4,64 km    150 m przewyższenia    czas przejścia 1,25 h

Okole (721 m)   Góry Kaczawskie

Przemieszczamy się 28 km, by z Przełęczy Chrośnickiej wejść na Okole, znajdujący się w Grzbiecie Północnym Gór Kaczawskich, najwyższy szczyt tego pasma. Parkujemy na placu do zwózki drzew. Nie jesteśmy odosobnieni, bo oprócz nas naliczyłem jeszcze 15 osób idących szlakiem na Okole.

Na szczycie znajdują się dwie charakterystyczne skałki i pozostałości dawnego punktu widokowego (resztki barierek i metalowe schodki). Mimo wysokich drzew z Okola nadal można podziwiać piękne widoki. Tradycyjne foto, bo gwar i tłok się zrobił i schodzimy.

Trasa: 3,79 km    160 m przewyższenia    czas przejścia 0,58 h

Góra Zamkowa (384 m)   Pogórze Izerskie

Wleń – godz.14 - parkujemy obok remontowanego ratusza z XVIII wieku, na którym widnieje napis "Po deszczu słońce z popiołów odradza się jak feniks". Ratusz skromny, jednopiętrowy, zwieńczony wieżą z galeryjką, która nakryta jest hełmem z prześwitem. Wieża była poddana rekonstrukcji w 1994 r. Wleń jest jednym z najstarszych miast śląskich, położonym w dolinie rzeki Bóbr. Od wschodu i północnego zachodu opasany rzeką, zaś od zachodu zamknięty potężną górą bazaltową dźwigającą ruiny piastowskiego zamku z dobrze zachowaną basztą, z której roztacza się rozległy widok na Sudety Zachodnie.

W ajencji pocztowej (kiosk ruchu) podbijamy nasze książeczki i ul. Kościelną, zielonym szlakiem idziemy na Górę Zamkową, na której zachowała się wieża i mury obronne. Po drodze mijamy krzyż pokutny. Na szczycie wieży obecność dokumentujemy fotografią. Kto liczył schody? Zejście czarnym szlakiem pod ratusz.

Trasa: 3,0 km    140 m przewyższenia    czas przejścia 1,0 h

Grodziec (389 m)   Pogórze Kaczawskie

Podjazd pod samą bramę zamku wzbudził u kierowcy sporo emocji. Wąska droga, która pięła się stromo budziła obawy, że możemy spotkać pojazd zjeżdżający z góry – i co wtedy? Ale ma się to szczęście i miejsce do zaparkowania się nawet znalazło.

Zamek Grodziec pochodzący z XIV wieku to niepowtarzalny zamek z klimatem, położony na bazaltowym, powulkanicznym, stromym wzgórzu - 389 m n.p.m. – jest jednym z największych atrakcji na Pogórzu Kaczawskim. Pierwsza potwierdzona wzmianka o Grodźcu pochodziła z bulli papieża Hadriana IV z 23 kwietnia 1155 r. W okresie wojen husyckich budowla została zdobyta i splądrowana przez oddziały husytów. W 1470 r. odkupił go książę legnicki Fryderyk I a sprowadzeni przez niego mistrzowie murarscy z Wrocławia, Legnicy i Görlitz nadali obecny układ przestrzenny.

Kiedy spojrzymy na plan poszczególnych części składowych Grodźca, wyróżnimy w nim: 1/zamek gotycki (górny), 2/podzamcze, 3/wieżę bramną, 4/bramę, 5/ wieżę narożną, 6/ basteje, 7/ basztę cylindryczną, 8 budynek mieszkalny.

Zamek górny i przedzamcze ma wymiary 270x140 m. Zamek gotycki-górny, to nieregularny sześciobok, w skład którego wchodzą: palatium, czyli pałac główny (mury pałacu zbudowane z kamienia o grubości od 2 do 5 m), wieża północna i donżon (26 m wysokości).

Zwiedzanie zamku Grodziec odbywa się po zakupieniu biletu wstępu (9 zł dorośli). Czynny do godziny 18 (ostatnie wejście na zwiedzanie godz. 15.45).

Zamek godny polecenia – nam niestety brakło czasu na jego zwiedzanie, ale nawet krótki spacer po murach robi duże wrażenie. Może kiedyś?

Ps. Dolny parking pomieści autobus, a do zamku pozostanie ok 600 m podejścia.

Stożek Perkuna (402 m) i Stożek Światowida (427 m)   Pogórze Izerskie

Bazaltowe pomniki przyrody, tak można nazwać naszą ostatnią atrakcję na dzień dzisiejszy.

Z Grabiszyc lokalną wąską drogą kierujemy się w stronę kamieniołomu bazaltu ,,Leśna”. Na wzgórzu Ciasnota 401 m znajduje się interesująca forma wulkaniczna - grzęda skalna o długości 100 metrów - Stożek Perkuna.

Najciekawsza jest zachodnia pionowa ściana tego wyrobiska. Można do niego dojść biegnącym w pobliżu żółtym szlakiem, który odkryliśmy nieco później. Ta forma wulkaniczna to jedno z najwspanialszych miejsc Pogórza Izerskiego. Są tu widoczne regularne pięcioboczne słupy bazaltowe uznane za pomnik przyrody. Jest to dawny wulkan z trzonem lawy zastygłym w jego kominie, czyli miejscu łączącym powierzchnię z wnętrzem ziemi.

Oddalony około 700 m od Stożka Perkuna jest Stożek Światowida, który ukrywa się w zagajniku i skrywa bazalty w postaci rumowiska. Szybka dokumentacja bo wściekłe komary zaczęły atakować. Odwrót - godz. 18.44 – a po drodze oczywiście czereśnie na drogę.

Jedziemy do Bogatyni oddalonej o około 30 km. Okazuje się, że właściciele wynajętego obiektu nic o naszym przyjeździe nie wiedzą (Ups !!).

Była lekka konsternacja, ale wszystko dobrze się skończyło. Zdjęcia nie zawsze oddają warunki jakie są na obiekcie. Brak okien –tzn. okna są ale tylko dachowe (co robić jak pada deszcz? nie oddychać czy nauczyć się pływać?) Jest kuchnia – może się zmieścimy, ale nie wszyscy naraz i przestronna łazienka (jedyny pozytyw) jest też kablówka i wifi.

Kolację przygotowuje Adam i Piotr. Na rozległym tarasie służącym za jadalnię (przy dobrej pogodzie) serwowane są piersi kurczaka w sosie grzybowym z makaronem (ciekawe kiedy oni to pichcili?).

Zrealizowaliśmy 100% sobotniego planu. A teraz idziemy spać ale co to? zaczyna padać deszcz – zamykamy okna dachowe – otwieramy drzwi wejściowe na oścież – może nas nikt nie ukradnie.