Sudecki Włóczykij

5 lipca 2015 r.

Niedziela 5 lipca 2015

Noc była krótka bo to ostatni dzień naszej włóczęgi a pozostały jeszcze 3 górki.

Skiba (433 m n.p.m.)

Zamek Książ to miejsce gdzie na drogim parkingu pozostawiamy nasze pojazdy i wyruszamy szukać Skiby. Idziemy trasą z zawieszonymi na skałach kładkach a to ze względu na duże nachylenie stoków. Ścieżka ta poprowadzona jest tuż pod krawędzią wąwozu i wiedzie w kierunku Starego Książa.

Przekraczamy rzekę Pełcznicę wspinając się docieramy do Starego Książa wystylizowanego na ruinę gotyckiego zamczyska. Skiba okazuje się wyniesieniem o słabo zaakcentowanym wierzchołku i rozległej spłaszczonej kopule. Szczyt oznaczony słupkiem i tablicą.

Robiąc pętlę przechodzimy obok najstarszego w Sudetach cisu – Bolko, rosnącego w rezerwacie przyrody „Przełomy pod Książem” w Książańskim Parku Krajobrazowym.

Czas przejścia 6,7 km – 249 m – 1:45 h.

Ostra Góra (360 m n.p.m.)

Szczyt wznosi się u podnóża ogrodu dendrologicznego w Wojsławicach i jest na wyciągnięcie ręki. Wcinamy czereśnie, które rosną bezpańsko zanim wyruszamy ku przedostatniej górze. Lecz nagle okazuje się, że to nie takie proste. Ogród rozrósł się tak rozlegle, że zagrodził nam żółty szlak swoim ogrodzeniem. Wybieramy „drogę” obok ogrodzenia wśród łąk. Odnajdujemy czerwony szlak, który ginie nam w gęstwinie liściastego lasu. Idziemy na azymut. Szczyt jest o wyraźnym kształcie i wyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem o stromo opadającym i mocno urozmaiconych zboczach.

Na szczycie znajduje się stalowa 18 metrowa wieża widokowa postawiona w 1930 roku. Jej stan techniczny jest tak zły, że nikt nie odważył się wejść. Żeby nie wracać tą samą drogą postanawiamy, że obejdziemy ogród wokoło kierując się na Niemczę co okazało się niezłą wyrypą pośród wąwozów i łanów zielonej pszenicy. Tak kąśliwych docinków Adama „buszującego w zbożu” o tak atrakcyjnej trasie i pomysłodawcach trasy powrotu już dawno nie słyszałem;).

Czas przejścia 6,47 km – 239 m – 1:35 h.

Gromnik (393 m n.p.m.)

Najwyższy szczyt Wzgórz Strzelińskich zbudowany jest z granitu i ma kształt pochyłego stożka ,wzniesienie nie wymagało zbytniego wysiłku. Nazwa pochodzi od słowa grom (czeskiego hrom) i oznacza górę odwiedzaną przez pioruny. Tak opisują tą górę źródła pisane. Dla nas to ostatni szczyt zaliczany do Sudeckiego Włóczykija. Obecnie to teren wykopalisk archeologicznych i atrakcji w postaci wieży widokowej o ciekawym kształcie.

Wejście bezpłatne lecz pilnowane przez etatowego pracownika. Wieża okazuje się za niska w stosunku do okalających drzew i nie spełnia swej funkcji. Cała konstrukcja ma około 25m wysokości.

Czas przejścia 1,23 km – 66 m – 0:35 h.

Trudno opisać stan ducha po ukończeniu tak wielkiego przedsięwzięcia jakim był Sudecki Włóczykij. Trzy lata zajęło nam to zmaganie z tymi górami i jego licznymi atrakcjami. To wyzwanie wyzwalało w nas energię i mobilizację do jego ukończenia. Wszystkim uczestnikom gratuluję uczestnictwa w naszych wszystkich wyprawach i życzę rychłej kontynuacji w zdobywaniu zaległych szczytów przy których będziemy ich wspierać pomocą oraz zapraszam do wspólnych wędrówek nie tylko na sudeckich szlakach.

Dariusz Opalski
Zdobywca Sudeckiego Włóczykija