kontur (2 kB)

Szlak Orlich Gniazd etap IV

Oraz zakończenie sezonu turystyki pieszej

Golczowice – Bydlin, pod zamkiem - Pod Ruskową Skałą – Zegarowe Skały – Dolina Wodącej - Smoleń - Pilica

21.10.2018 r.

Linia
Kierownik Wycieczki: Jacek Wiechecki
mapka-sog4 (106 kB)

Trasa turystyczna:

GOLCZOWICE – PILICA (17,3 KM 5 GODZIN)

sog02 (105 kB) Linia

Zegarowe Skały

Zegarowe Skały – grupa skał wapiennych na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej w Dolinie Wodącej, pomiędzy wsiami Smoleń i Złożeniec w gminie Pilica w województwie śląskim oraz wsią Strzegowa w województwie małopolskim. Znajdują się na szczycie wzniesienia i ich białe ściany są widoczne ponad koronami drzew. Stanowią obiekt wspinaczki skalnej. Wspinacze skalni wyróżniają wśród nich: Dolne Skały, Kursowa, Mała Zegarowa, Mała Płyta, Siekierezada, Zegarowe. Na mapie Geoportalu zaznaczone są skały: Żagiel, Dolne Skały, Zegar, Kursowa, Mała Zegarowa, Szara Płyta, Wieloryb, Siekierezada. W obrębie wzgórza ze skałami Zegarowymi znajduje się Jaskinia Zegarowa, Jaskinia Jasna oraz schroniska: Schronisko w Cysternie, Schronisko za Majdanem, Schronisko w Zegarowych Skałach Pierwsze, Schronisko w Zegarowych Skałach Drugie, Dziura w Ścianie. Wzgórze porasta las.Zegarowe Skały znajdują się w ciągu wzgórz tworzących orograficznie lewe zbocza Doliny Wodącej. W kierunku od północy na południe są to wzgórza: Śmietnik, Pociejówka, Oparanica, Zegarowe Skały, Strzegowa Skała, Grodzisko Chłopskie i Grodzisko Pańskie. Nazwa Skał ma pochodzić od zegara lub dzwonu, którego bicie słychać w wigilię Bożego Narodzenia oraz w Noc Świętojańską w jaskini w Zegarowych Skałach.

Dolina Wodącej

Dolina Wodącej – dolina położona na Wyżynie Krakowsko–Częstochowskiej w pobliżu Pilicy, pomiędzy wsią Smoleń (województwo śląskie) a wsią Domaniewice (województwo małopolskie). Cechą charakterystyczną wyróżniającą tę dolinę spośród innych dolin jurajskich jest brak cieku wodnego. Dolinę Wodącej otaczają liczne wzgórza z wapiennymi ostańcami. Orograficznie lewe zbocza tworzą wzniesienia: wzgórze bezimienne, Pociejówka, Oparanica, Zegarowe Skały, Strzegowa Skała, Grodzisko Chłopskie i Grodzisko Pańskie, prawe zbocza tworzy Góra Zamkowa, na której znajdują się ruiny Zamku w Smoleniu i ciąg biegnących od niej w południowym kierunku bezimiennych wzniesień.
Najbardziej charakterystyczne miejsca to Zegarowe Skały (z Jaskinią Zegarową i Jaskinią Jasną), skała Biśnik (z Jaskinią na Biśniku i Jaskinią Psią), Grodzisko Pańskie i Grodzisko Chłopskie. Od strony Smolenia nad doliną górują ruiny gotyckiego zamku. U wylotu doliny od strony Domaniewic znajduje się niewielkie Źródło Tarnówki.
W dolinie znaleziono najstarsze w Polsce ślady obecności człowieka, pochodzące sprzed 150–120 tys. lat, a nawet dawniej. Wciąż trwają badania archeologiczne w Jaskini na Biśniku. Na Grodzisku Pańskim, a także Grodzisku Chłopskim istniały w średniowieczu fortyfikacje obronne. Dolina została przygotowana dla ruchu turystycznego. Przecinają ją liczne szlaki jurajskie.

Zamek w Smoleniu

Zamek w Smoleniu – ruiny zamku na Górze Zamkowej we wsi Smoleń w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim. Znajduje się na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, na Szlaku Orlich Gniazd oraz Jurajskim Rowerowym Szlaku Orlich Gniazd. Wybudowany został w systemie tzw. Orlich Gniazd.

Historia

Wzgórze zamkowe było być może zasiedlone w okresie lateńskim, o czym świadczą dwa groty włóczni znalezione tu w XIX w.
1300 r. – w kronice Macieja Stryjkowskiego opisano walki o zamek Pelciszka pomiędzy Wacławem II a Władysławem Łokietkiem, jednak, wbrew temu co dawniej sądzono, być może nie chodziło o zamek Smoleń lub pobliską strażnicę na Skalę Biśnik lub Grodzisku Pańskim, lecz o inny obiekt. Niemniej archeolog Błażej Muzolf w odległości 2 km od zamku zlokalizował dwa punkty obronne (Biśnik i Grodzisko Pańskie) datując je na 2 poł. XIII w.
1394 r. – pierwsza pewna wzmianka o zamku, w której wymieniony jest kapelan zamkowy Dominik
1396 r. – wymieniony został burgrabia zamkowy przełom XIV i XV w. – właścicielką zamku jest Elżbieta Pilecka-Granowska, III żona króla Władysława Jagiełły
1414 r. – panem na zamku został syn Elżbiety Granowskiej – Jan z Pilczy (Jan Granowski) herbu Leliwa. Zamek na 200 lat staje się własnością rodu Leliwitów
1432 r. – wymienione podzamcze z folwarkiem i innymi zabudowaniami gospodarczymi
lata 1492–1515 – na zamku przebywał Biernat z Lublina, który pełnił funkcję kapelana kaplicy zamkowej oraz prywatnego lekarza i sekretarza Jana Pileckiego. Biernat z Lublina w listach bardzo chwalił ten pobyt i podziwiał bogactwo biblioteki zamkowej.

Źródło:Wikipedia

sog01 (117 kB) Linia
Relacja fotograficzna - Ewa Bugno
Relacja fotograficzna - Eugeniusz Halo
Relacja fotograficzna - Helena Grzywacz
Relacja fotograficzna - Elżbieta Książek
Linia
copyright