OSTERWA - SŁOWACJA

w dniu 06 lipca 2013 r.

Osterwa (słow. Ostrva) – szczyt o wysokości 1980 m lub 1984 m n.p.m., położony w Tatrach Wysokich, po stronie słowackiej, w grzbiecie rozdzielającym Dolinę Mięguszowiecką i Dolinę Wielkiej Huczawy.

Masyw Osterwy znajduje się bezpośrednio ponad Popradzkim Stawem (po jego południowo-wschodniej stronie) i podobnie jak pobliska Przełęcz pod Osterwą stanowi dobry punkt widokowy na Dolinę Mięguszowiecką i Dolinę Złomisk.

Szczyt ma trzy wierzchołki, z których najwyższy znajduje się najbliżej Przełęczy pod Osterwą, oddzielającej cały masyw od Tępej. Na Osterwę nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny. Wielu turystów wchodzi na niewysoki wierzchołek, gdyż przez Przełęcz pod Osterwą przebiega Magistrala Tatrzańska, a dojście od przełęczy na sam szczyt nie nastręcza żadnych problemów. Na południowy zachód od szczytu rozciąga się szeroki grzbiet, w którym położone są kolejno:

• Wyżnie Wrótka w Osterwie
• Zadnia Osterwa 1926 m
• Niżnie Wrótka w Osterwie
• Pośrednia Osterwa
• Skrajna Osterwa
• Smrekowiec - fragment grzbietu pokryty lasem iglastym

Nieco poniżej grani, na zachód od Zadniej Osterwy, znajdują się Igła w Osterwie ok. 1890 m) i Mała Igła w Osterwie.

Nazwa szczytu pochodzi najprawdopodobniej od ostrewki (t. ostrew, słow. ostrva, ostŕv), konstrukcji służącej do suszenia siana składającej się z jednej żerdki z poprzycinanymi gałęziami (na Podhalu) lub trzech żerdek związanych w kształt ostrosłupa (na Spiszu). Sam masyw Osterwy nie przypomina kształtem piramidy, prawdopodobnie nazwa została przeniesiona z sąsiedniej Tępej.

U podnóża góry znajduje się Tatrzański Cmentarz Symboliczny.

Informacje: wikipedia.org

Pozdrowienie

Witam serdecznie wszystkich sympatyków naszych wycieczek, a szczególnie tych których zabrakło podczas wędrówki z nami w dniu 06.07.2013 na Osterwę. Im to szczególnie ślemy moc ciepła i promienie słońca, jeszcze zahipnotyzowani urokami przemierzanych dolin, z odrobiną bryzy znad szmaragdowych i zielonych tafli tamtejszych stawów i bystrych górskich potoków.

Nasza wędrówka przemierzała (szlakiem niebieskim) od Popradskiego Plesa (1494 m n.p.m.) przez Horsky Hotel (1500 m n.p.m.), następnie (po znakach czerwonych) na przełęcz pod Osterwą (1966 m n.p.m) na Osterwę (1984 m n.p.m.) z kolei Doliną Stwolską nad Batizowskie Pleso (1884 m n.pm.) do Sliezsky Dom z Velickem Pleso (1663 m n.p.m.). Stamtąd na Hrebieniok (siodełko Smokowieckie (1285 m n.p.m.) i zielonymi znakami do Starego Smokowca.

Odcinek czerwono znakowanej Tatrzańskiej Magistrali od Hotelu Górskiego przy Popradzkim Stawie (Chata Popradské Pleso) do Śląskiego Domu — Schroniska Wielickiego (Sliezky dom) łączy ze sobą środkowe części trzech dolin: Mięguszowieckiej, Batyżowieckiej oraz Wielickiej. Trasa hipnotyzuje i urzeka widokowo, wiodąc podnóżami najwyższych tatrzańskich szczytów. Obszar Doliny Mięguszowieckiej zbudowany jest z granitów, a jej rzeźbę ukształtowały lodowce. Świadczą o tym zachowane tam moreny, progi dolinne, kotły lodowcowe i gładkie polodowcowe bule skalne. W okresie największego swojego rozwoju lodowiec wypełniający Dolinę Mięguszowiecką łączył się z lodowcem sąsiedniej Doliny Młynickiej w wielki lodowiec piemoncki.

W dalszej części nasz szlak wiódł brzegiem Popradzkiego Stawu, w pobliżu którego mieści się Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr pod Osterwą wraz z napisem „Mŕtvym na pamiatku, živým na výstrahu”. Kolejny widok jaki ukazał się naszym oczom to rozległa, gładka jak lustro zielonkawa tafla wody. Po drugiej stronie jeziora, ponad lustrem wody piętrzył się skalisty masyw Osterwy którego ściany odbijają się w szmaragdowych wodach stawu. Popradzki Staw jest jedynym z nielicznych tatrzańskich stawów, w którym naturalnie występują ryby (pstrąg potokowy). Ruszyliśmy dalej podziwiając piękne widoki roztaczające się dookoła. Popradzki Staw dawniej Rybi Staw, Mały Rybi Staw znajduje się w dolnej części Doliny Złomisk w Słowackich Tatrach Wysokich. Staw otoczony limbami, świerkami, leży w kotlinie powstałej na bazie misy glagjalnoerozyjnej na wys. 1494,3 m n.p.m. Ma 6,9 ha powierzchni i 17,6 m głębokości. Temp. Nie przekracza 16°C. Jest wyżej położony niż Morskie Oko, dlatego też wznoszące się po jego płd. stronie Mięguszowieckie Szczyty nie wydają się stąd tak groźne jak od strony Morskiego Oka. Z tego miejsca już można było podziwiać w całej wyniosłości niewidoczne dotąd, skalne ściany Skrajnej Baszty (2203 m n.p.m.), oraz Małej Baszty (2288 m n.p.m.). Z Popradzkiego Jeziora prowadzą szlaki na Rysy, Koprowski Szczyt, wysokogórskie wyprawy z przewodnikiem na Gerlach, Wysoką, a także wyprawy alpinistyczne – Galeria Ganku, Hrubego. Natomiast pobliski Górski Hotel, od 1951 r. nosi imię Stefana Morawki kapitana Moravku i słowackiego partyzanta, lekarza, taternika, który zginął z tych rejonach z rąk niemieckich żołnierzy w 1945r.

A my skąpani w słońcu, muskani wiatrem ruszyliśmy spoglądając na wznoszącą się ku skalnym szczytom Dolinę Złomisk, z której spływa do Stawu Zmarzły Potok i na zbocza Osterwy. Górujące szczyty nad doliną to: Złomiskowa Turnia, Żłobisty Szczyt, Żłobista Kopa, Żłobista Kopka, Zachodni Szczyt Żelaznych Wrót, Zachodnie Żelazne Wrota, Hruba Śnieżna Kopa, Wschodnie Żelazne Wrota, Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót, Zmarzły Szczyt, Mała Kończysta, Kończysta, płn. zbocze Tępa. Od strony płn. nad doliną górują masyw Popradzkiej Grani z grzebieniem Popradzkiej Turni i szczyty Wlk. i Małej Popradzkiej Kopy. Od Popradzkiej Grani widoczne są Zadnia Baszta, Hlińska Turnia, Mała Koprowa Turnia, Koprowa Przełęcz, Koprowy Wierch, Skrajna Piarżysta Przełęcz, Cubryna, Mięguszowiecki Szczyt Wielki. Dalej można dojrzeć Szatana. Z biegiem czasu robiło się coraz cieplej, a na tle pogodnego nieba góry prezentowały się pięknie odbijając się w kryształowej toni jeziora jak w lustrze. Obok Wysokiej (2547 m n.p.m.) wyłonił się jakby przyklejony do niej Smoczy Szczyt (2523 m n.p.m.). Na płd. krańcu stawu w miejscu gdzie znajduje się nieduży mostek, wypływają wody tworząc potok Krupa. Potok ten płynie Doliną Mięguszowiecką i na 1300 m n.p.m. łączy się z Mięguszowieckim Potokiem i daje początek rzece Poprad. Po około godzinnej wspinaczce zakosami doszliśmy na przełęcz pod Osterwą oddzielającą wierzchołek Osterwy i Tępej (po lewej 2284 m n.p.m.). Widoki niczym w bajce na groźną Grań Baszt oraz w dole Popradzkie Pleso. Dalej droga biegnie stokami Tępej (2285 m n.p.m.), a następnie obchodzi masyw Klina docierając do wylotu kamienistej Doliny Stwolskiej. Stąd Tatrzańska Magistrala biegnie podnóżami Kończystej (2538 m n.p.m.), wkrótce w lewo odchodzi nieznakowana ścieżka na nią (wejście tylko z przewodnikiem) — znajduje się ona wśród najwyższych tatrzańskich szczytów (tzw. Wielka Korona Tatr). Przed nami widoki na zachodnią ścianę Gerlachu. Po półtoragodzinnej wędrówce docieramy do miejsca, gdzie z prawej strony dochodzi żółty szlak z miejscowości Wyżnie Hagi (Vyšné Hágy). Nareszcie odpoczynek nad Batyżowieckim Stawem (1884 m n.p.m.) i przepiękne widoki na Batyżowieckie Wodospady. Pławiliśmy i grzejąc się w słońcu uzupełnialiśmy płyny zajadając smacznie cieszyliśmy nasze oczy i serca otoczeniem Doliny Batyżowieckiej jest stąd świetnie widoczne — piękne i groźne szczyty, wśród nich na lewo Kończysta, z prawej strony Gerlach (2655 m n.p.m.), a na wprost Batyżowiecki Szczyt (2456 m n.p.m.) i przed nim nieco niższy Kościółek (2262 m n.p.m.). W lewo w górę Doliny Batyżowieckiej odchodzi kolejna nieznakowana ścieżka na Gerlach — wiedzie przez tzw. Batyżowiecką Próbę. Dalej szlak okrąża pagórkowaty Suchy Wierch (1798 m n.p.m.), po 30 minutach od Batyżowieckego Stawu z prawej strony dochodzi żółto znakowana ścieżka z Tatrzańskiej Polanki (Tatranská Polianka). Stąd półgodzinna wędrówka na granicy piętra kosodrzewiny, miejscami przez rumowiska skalne doprowadza nad brzeg Wielickiego Stawu (1667 m n.p.m.), w końcówce biegnąc pod ścianami grzbietu zamykającego Dolinę Wielicką od zachodu. Wcześniej prowadził poniżej Gerlachowskiego Kotła, a nad nim wznosi się najwyższy szczyt całych Karpat. Pod koniec zejścia do schroniska, odsłania się widok na Wielicki Staw, nieco ponad nim Wielicką Siklawę oraz groźne otoczenie Doliny Wielickiej, m.in. Granaty Wielickie. Następny przystanek, w Śląskim Domu gdzie posiliwszy się pyszną gorącą zupą i zapiwszy złotym napojem pognaliśmy na Hrebienok i dalej aż do Smokowca gdzie grzejąc się do słonka czekaliśmy na zaplanowaną porę odjazdu.

Andrzejowi Sieji dziękujemy pięknie za kierownictwo i poprowadzenie wycieczki, oraz wiele przekazanych informacji o zwiedzanej krainie jak również wyposażenie uczestników w szczegółowe materiały i mapy.

Wracaliśmy opaleni, lżejsi, pełni energii, radośni dzieląc się wrażeniami doświadczonymi podczas wędrówki i wdzięczni że dostaliśmy w prezencie jeszcze jeden piękny dzień. Trekking pozwala nam nabrać dystansu do różnych problemów, które czasem spotykają ludzi na ich drodze. Podczas wędrówek, dzięki innemu rytmowi i tempie okazuje się, że czas płynie znacznie wolniej (czyżbyśmy na trekkingu żyli dłużej?) Wędrując z plecakiem przekonujemy się jak mało rzeczy jest nam potrzebne do życia. Jak długo te zmiany się w nas zachowają będzie zależeć od nas samych. W razie czego w następną wolną chwilę można znów wyruszyć na górską wycieczkę.

Gorąco pozdrawiam Was Tygrysy.

Ewa Skrzyńska

Trasa górska:

•   Popradzkie Pleso (parking) - Popradzkie Pleso (hotel górski)
•   Popradzkie Pleso (hotel górski) - Przełęcz pod Osterwą
•   Przełęcz pod Osterwą - Batyżowiecki Staw - Wielicki Staw (Śląski Dom) - Hrebieniok
•   Hrebieniok - Stary Smokowiec (parking)
  (Czas przejścia około 9 - 10 godz.) (35 pkt. GOT)

Štrbské Pleso - Popradské Pleso - Hrebienok
- Starý Smokovec 06.07.2013

Relacja fotograficzna - Tomasz Bułat
Relacja fotograficzna - Ewa Skrzyńska
Relacja fotograficzna - Ela Czader
Relacja fotograficzna - Zbigniew Sieja
Relacja fotograficzna - Beata Urbańska
Relacja fotograficzna - Jacek Wiechecki
Relacja fotograficzna - Eugeniusz Halo
Relacja fotograficzna - Anna Trojan